Veiligheid, kwetsbaarheid en zelfvertrouwen

Wie zich kwetsbaar voelt kan bang zijn gekwetst te worden of die kwetsbaarheid juist delen met anderen. Wat maakt dat je op de eerste manier reageert of op de tweede manier?

Alles valt of staat bij veiligheid. Als ik me veilig genoeg voel bij iemand anders zal ik mijn kwetsbaarheid durven en willen delen, als ik me onveilig voel niet.

Loslaten of juist vasthouden

Een cliënt kwam laatst bij me en zei dat het geweldig was gegaan na de vorige keer dat hij in de praktijk was geweest. "Ik wil dit vasthouden!", riep hij enthousiast. Dat leek mij niet zo'n goed idee.

Egoïsme, is dat erg?

Als je de mensen op straat vraagt wat ze vinden van egoïsme, of egoïstisch zijn, dan zullen de meeste reacties negatief zijn. Het begrip wordt in verband gebracht met zelfzuchtig zijn. Met nemen in plaats van geven. 

Waarom zou je luisteren naar je gevoel?

Zoals al in het vorige bericht staat ga ik ervan uit dat het gevoel puur is en authentiek, de grootste inspratiebron is voor mij het kind dat nog onbevangen is. Hoe ouder je wordt, hoe meer er bij komt. Hoe volwassener hoe meer verantwoordelijkheden we dragen. Als je kind bent ben je kind (en mag je vaak ook kind zijn), onbezorgd, als het goed is. 

Voelen of denken, wat is belangrijker?

Er zijn mensen die zweren bij het rationele, het verstandelijke, het denken. Anderen volgen juist hun gevoel en intuïtie. Wat is beter?
De redenen die de verstandelijken naar voren brengen is dat het verstand superieur is aan het gevoel, dat de hersenen het centrum zijn van ons handelen en gedragen en dat emoties slechte raadgevers zijn die horen bij de waan van het moment. Stel voor, wordt er dan gezegd, dat een piloot niet meer naar zijn bedieningspaneel zou kijken maar alleen naar wat zijn gevoel hem ingeeft. Ik geloof niet dat ik me dan als passagier op mijn gemak zou voelen.
De gevoelsmatigen op hun beurt geloven dat de intuïtie nooit faalt en dat het niet voor niets is dat we dingen voelen. Zonder gevoel geen inlevingsvermogen, geen goede communicatie en des te meer liefdeloosheid.

Wat is haptotherapie eigenlijk

Misschien wel eens van gehoord, of van 'haptonoom' of 'haptonomie', of wellicht zelf gedaan of ondergaan; feit is dat haptotherapie in Nederland een steeds breder publiek bereikt maar nog zo jong is dat het nog geen gemeengoed is voor iedereen.
Over de begrippen die ik hierboven noem is in de loop der jaren al wel veel geschreven, dus voor een algemene beschrijving ervan verwijs ik naar wat de beroepsvereniging, de Vereniging van Haptotherapeuten (VVH) op de website heeft staan.
Als haptotherapeuten besteden we (ik spreek ook namens mijn levenspartner en collega haptotherapeut Carolien van Dijk) veel aandacht aan luisteren. Dat is luisteren naar wat de cliënt te vertellen heeft, naar diens woorden, maar vooral ook naar wat er achter de woorden is. En dat heeft alles met voelen te maken. Wat zegt die man of vrouw zonder woorden? Kan ik herkennen hoe hij of zij zich voelt?  En mogen die gevoelens dan ook bestaan? Want pas als we als mens onze eigen gevoelens, verlangens, behoeften en wensen toestaan erkennen we wie we zijn. Dat is nog niet altijd zo makkelijk, mezelf te accepteren zoals ik ben, toch? Dat is vaak kwetsbaar, en niemand wil graag gekwetst worden.
Voor de cliënt is het de kunst om zelf te leren luisteren naar wat hij/zij van binnen voelt, wat kwetsbaar maakt en dergelijke. Misschien is dat nog wel het moeilijkste.
Dus niet de woorden (het verbale) of het praten is het belangrijkste maar het (luisteren naar) het non-verbale is waar het in de haptotherapie om gaat. Maar hoe gaat dat dan in zijn werk?
Heel praktisch: in de praktijkkamer staat een behandelbank, en cliënten worden uitgenodigd om daarop plaats te nemen. Dat kan bijvoorbeeld zijn zitten, of liggen. Het begint vaak met de vraag: "hoe voelt het om hier te zitten/liggen"? en "klopt je keuze met wat je voelt"? Want vaak kiezen we niet voor onszelf, voor wat we zelf willen, maar wat we denken dat de ander wil (de therapeut in dit geval). En dan ben je al niet meer aan het luisteren naar jezelf.
Dit bovenste voorbeeld klinkt heel eenvoudig, maar ik zeg vaak: "voelen is niet ingewikkeld, kleine kinderen doen het als vanzelf, maar volwassenen hebben verstand en dat maakt het vaak zo ingewikkeld".
Of, zoals een cliënt het heeft verwoord: "Door mij op een andere manier naar dingen te laten kijken,en vanuit mijn vertrouwen (door te voelen) te leren handelen, werd ik steeds bewuster wie ik ben, waar ik sta en wat ik wil". Ga voor meer reacties van cliënten naar onze website.

Eerste bericht op ons blog

Tja, het is even wennen om te beginnen met schrijven. Dit blog is informatief bedoeld en ik heb zeker ideeën over wat ik wil uitdragen, maar ik vraag me ook af: is dat wel wat bezoekers willen lezen, waar ze naar op zoek zijn?
Maar op alles wat ik schrijf kan gereageerd worden dus op die vraag zal wel antwoord komen, dat weet ik zeker. Dus beste lezer, schroom niet om u te laten horen! Ik sta ook zeker open voor suggesties en wil ook graag gewezen worden op informatie uit andere bronnen.
Kortom: aan de slag!