Veiligheid, kwetsbaarheid en zelfvertrouwen

Wie zich kwetsbaar voelt kan bang zijn gekwetst te worden of die kwetsbaarheid juist delen met anderen. Wat maakt dat je op de eerste manier reageert of op de tweede manier?

Alles valt of staat bij veiligheid. Als ik me veilig genoeg voel bij iemand anders zal ik mijn kwetsbaarheid durven en willen delen, als ik me onveilig voel niet.

Als je het zo leest zou je denken dat de ander dus voor de veiligheid moet zorgen, dat het dus van die ander af hangt en niet zozeer van jezelf. Dit is in sommige situaties waar.

Stel je voor dat je onzeker over jezelf bent, misschien al heel lang. Dan is het alsof je op een klein stukje grond staat. Dat is een wiebelige toestand, of zelfs angstig, want je moet er niet aan denken dat je in het moeras om je heen valt en daarin ‘verzuipt’. In zo’n situatie heb je de veiligheid en het respect van de ander nodig om je kwetsbaar te mogen voelen. Is dat niet voorhanden dan zal je je beschermen, en toon je jezelf niet, en dat is begrijpelijk want je wilt niet gekwetst worden.

Als je maar een klein stukje grond hebt en vooral bezig bent met jezelf te handhaven heb je geen oog voor anderen. Dan heb je ook weinig te bieden. Dit gebrek aan eigenwaarde houdt het klein. 

Maar als je meer naar jezelf durft te luisteren, naar wat je nodig hebt, en waar je grenzen zijn en dus jezelf meer serieus neemt, gaat de grond onder je voeten groeien. Ga je kiezen voor je eigen gevoel. Dit kan eng zijn want je moet dan los gaan laten wat de ander van je denkt, en meer gaan vertrouwen op je innerlijke stem en je eigen beweging.
Het is niet meer die ander waar je op leunt, die jou de veiligheid moet schenken die je nodig hebt, maar je haalt het meer uit jezelf.
En als dat lukt dan zal je steeds steviger gaan staan voor wat je waard bent en kan je je armen naar de ander uitspreiden. Als je genoeg grond onder je voeten hebt kun je anderen uitnodigen en een feestje geven.

Veiligheid is vaak dat wat je het beste kent. Voor de vrijgelaten gevangene kan de cel waar hij jaren in geleefd heeft vertrouwder zijn dat het leven in vrijheid. Voor iemand die altijd is duidelijk gemaakt dat hij of zij toch niets kan is het veiliger om maar binnen te blijven. In beide gevallen is er wel een grote mate van onveiligheid van binnen. Dus is het niet voor iedereen vanzelfsprekend om zich veilig te voelen bij zichzelf en is er de neiging om terug te vallen op wat het bekendst is. Ook al is dat niet goed.

Een begeleidingsproces bij een haptotherapeut kan je helpen om de weg te gaan van onzeker zijn over jezelf tot afrekenen met de ‘oude’ veiligheid die schijn was naar echte veiligheid die je van binnen voelt.