Waarom zou je luisteren naar je gevoel?

Zoals al in het vorige bericht staat ga ik ervan uit dat het gevoel puur is en authentiek, de grootste inspratiebron is voor mij het kind dat nog onbevangen is. Hoe ouder je wordt, hoe meer er bij komt. Hoe volwassener hoe meer verantwoordelijkheden we dragen. Als je kind bent ben je kind (en mag je vaak ook kind zijn), onbezorgd, als het goed is. 

een jong kind heeft maar 1 'rol':
het is zichzelf

Volwassenen hebben veel meer 'rollen' erbij gekregen, ze zijn niet meer alleen maar 'ik' maar vaak ook 'ouder', 'partner', verdienen de kost enz. Die verschillende rollen slokken vaak veel op en het stukje 'ik' is dan nog maar een klein taartpuntje. 

Het kan er toe leiden dat je niet meer goed luistert naar dat stukje, en dat de andere verantwoordelijkheden meer de aandacht krijgen:

• ik moet een goede partner zijn voor mijn partner
• er moet wel een huishouden gedraaid worden en wie betaalt anders de hypotheek?
• mijn vrienden/vriendinnen mag ik niet verwaarlozen
• en ook mijn ouders worden steeds hulpbehoevender en rekenen op mij

Dit zijn een aantal van de kwesties die kunnen spelen en die, als ze teveel zijn, of allemaal bij elkaar komen, stress geven. Een bepaalde hoeveelheid is gezond maar teveel stress is nooit goed. En aan je lichaam merk je dat, merk je of je voldoende aandacht geeft aan 'ik'. 
Ik kom wel eens mensen tegen in de praktijk die iets zeggen als: "mijn lichaam laat me in de steek en doet niet wat ik wil". En dan zeg ik: "maar kan het zijn dat je lichaam last heeft van jou? Zou dat ook kunnen?"
Als je de oude gedachtegang kan loslaten en er op een andere manier naar kan kijken is er verandering mogelijk.
De samenleving vraagt om aanpassing, we kunnen niet zomaar doen en laten wat we willen, dat is zeker waar. 
Maar dat kind....dat is gelukkig nog steeds aanwezig in de volwassene, het is het creatieve, enthousiaste, de verwondering, het onbevangene, maar ook het schaamteloze, het intense verdriet, of boosheid vanuit de tenen. Het kind in ons is alles wat we voelen, aan den lijve. Het is om te koesteren.